"How I Met Your Mother" bestaat 20 jaar – wij zijn zelf opgegroeid met de sitcom

Ze waren onze beste vrienden: Ted, Marshall, Barney, Lily en Robin. We waren erbij toen Ted vlak voor zijn bruiloft werd gedumpt, toen Marshall zijn vader verloor, toen Barney bijna zijn baan verloor, toen Lily naar San Francisco vluchtte en toen Robin naar Tokio vluchtte.

We waren erbij, negen seizoenen lang, met 208 afleveringen van elk 22 minuten, van "How I Met Your Mother", een van de meest succesvolle sitcoms aller tijden. Nu is het 20, geen tiener meer, maar in zekere zin volwassen. Een hele generatie is opgegroeid met "How I Met Your Mother".

Toen het Amerikaanse netwerk CBS medio september 2005 de eerste aflevering uitzond, was er nog geen Netflix, geen Disney+ en geen sociale media. Televisie had toen nog de magie van gelijktijdigheid, immuun voor spoilers. Wie wilde weten wat er verder gebeurde, moest die avond afstemmen. De volgende dag, op het schoolplein of in de kantine van het kantoor, zat iedereen op één lijn.

Bijna 13 miljoen Amerikanen keken in 2014 naar de uitzending toen Ted in de allerlaatste aflevering zei: "En zo, kinderen, heb ik jullie moeder ontmoet."

Dat is de opzet van de serie: Ted, in het jaar 2030, vertelt zijn tienerkinderen hoe hij hun moeder heeft ontmoet. De afleveringen beginnen daarom altijd met een vaderlijke vertelstijl: "Kinderen, de lente van 22 jaar geleden was glorieus." Vervolgens gaat het over naar 2008, naar de lente in New York.

Daar, in deze kosmopolitische en dromerige stad, wonen architect Ted, advocaat Marshall, kleuterleidster Lily en journaliste Robin. Kijkers ontdekken pas helemaal aan het einde hoe Barney zijn geld verdient. De vijf vrienden ontmoeten elkaar meestal in "MacLaren's", een bar waarboven Ted, Marshall en Lily wonen. In deze bar onderhandelen ze over hun hele leven.

De legendarische scène is die waarin de groep discussieert over welk dier het aardigst is: een eend of een konijn. Ze discussiëren minutenlang. Op een gegeven moment roept Ted:

"Waarom stoppen we niet een konijn en een eend samen in een draagtas en laten we ze het zelf uitzoeken?"

"Omdat het illegaal is, Ted!" roept Marshall.

"Dat is niet waar! Alleen als we erop wedden!" roept Ted.

Dit is geweldige bier-onzin na het werk, zoals je die in elke bar zou kunnen bedenken. Speels ironisch, mogelijk in een kleine kring waar iedereen weet wat er bedoeld wordt.

Een andere keer gaat Barney naar MacLaren's om zijn liefde aan Robin te bekennen. Hij staat aan de bar en ziet haar met een andere man. Barney en Robin kijken elkaar in de ogen, zij schudt langzaam haar hoofd en hij veegt een traan uit zijn oog. Dan klinkt een droevig indienummer, typisch voor tv-series uit de jaren 2000.

"How I Met Your Mother" schetst het leven in zijn geheel, van humor tot woede. De serie is een op zichzelf staande wereld met een eigen taal ("legendarisch"), die heen en weer beweegt, heen en weer, vol kruisverwijzingen en zelfreferenties. De "slap bet" bijvoorbeeld, vindt zijn oorsprong in de negende aflevering van het tweede seizoen, wanneer Marshall een weddenschap tegen Barney wint en hem daardoor vijf keer mag slaan. De klappen worden daarna herhaaldelijk herhaald, zelfs in het laatste seizoen.

Dat geldt ook voor de moeder. Er zijn steeds nieuwe aanwijzingen: in het eerste seizoen komen we haar naam te weten, in het derde dat ze een gele paraplu heeft, in het vijfde dat ze basgitaar speelt en in het achtste hoe ze eruitziet.

"How I Met Your Mother" verwijst niet alleen naar zichzelf, maar ook naar de Amerikaanse popcultuur. Wanneer Ted plotseling recht in de camera kijkt, zoals in Woody Allens "Annie Hall", wanneer Barney zijn nieuwe stripclub aankondigt, zoals basketballer LeBron James zijn verhuizing naar de Miami Heat aankondigt.

Of in het tweede seizoen, wanneer de vrienden elkaar voor het eerst niet bij MacLaren's ontmoeten, maar in een café. Ze wisselen stiltes uit en kijken op hun horloges. Tot Barney zegt: "Rondhangen in een café is niet zo leuk als rondhangen in een bar." Een sneer naar "Friends", de sitcom uit de jaren 90 die zich ook in New York afspeelde, waarin de vrienden elkaar altijd ontmoetten in Central Perk Coffee.

Ja, "How I Met Your Mother" heeft het wiel niet opnieuw uitgevonden; de jaren tachtig hadden al hun eigen sitcom, "Cheers". Zelfs na "How I Met Your Mother" waren er verschillende succesvolle series. "Modern Family" bijvoorbeeld, en "New Girl".

Maar in tegenstelling tot die series heeft "How I Met Your Mother" een bijzondere emotionele diepgang. Net als Teds kinderen zaten we op de bank, luisterden en leerden. Van Ted leerden we wat het betekent om ongelukkig verliefd te zijn. Van Marshall leerden we hoe we om onze ouders konden rouwen. Van Lily leerden we wat het betekent om te kiezen tussen een carrière en een kind. Van Robin leerden we dat thuis en thuis niet hetzelfde zijn.

Soms legden de vijf vrienden ons ook een wereld uit die inmiddels achterhaald is. Veel van de zinnen zijn seksistisch. De Aziatische gemeenschap ergerde zich aan de stereotypen die de serie in stand hield. En Barney manipuleert talloze vrouwen om met hen naar bed te gaan.

Hoewel de personages in "How I Met Your Mother" apolitiek waren en geen commentaar gaven op presidentsverkiezingen, leefden ze een progressief, links georiënteerd leven in hartje New York. In die zin is de serie ook een zelfonderzoek naar het Amerikaanse stadsleven in de jaren 2000. Zonder genderdebatten, zonder diversiteit.

In 2022 kwam een ​​vergelijkbare sitcom uit, "How I Met Your Father". Het tijdschrift "Stern" kopte: "Net als de originele serie, alleen dan afwisselender?" De serie was geen succes. "How I Met Your Mother", deze tijdcapsule uit de jaren 2000, draait nog steeds: op streamingdienst Disney+.